ارزیابی مقاومت آنتی بیوتیکی و ردیابی ژن های papg و papc در باکتری اشرشیاکلی جداشده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری

چکیده زمینه و هدف: شایع ترین عامل اتیولوژیک عفونت مجاری ادراری، باکتری اشرشیاکلی می باشد که مهم ترین عامل حدت آن، فیمبریه p اسَت. اشرشیاکلی یوروپاتوژن، انواع مختلفی از ادهسین مانند ادهسین های پیلی pyelonephritis associated pili, pap)) را بیان می کند که واسطه اتصال به سطح سلول های اپی تلیال مجاری ادراری هستند. این مطالعه با هدف شناسایی ژن های papg، papc و بررسی میزان مقاومت آنتی بیوتیک نمونه های اشرشیاکلی جداسازی شده انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، 50 نمونه از افراد مبتلا به عفونت دستگاه ادراری، جمع آوری شد و پس از جداسازی باکتری و استخراج dna، آزمون های حساسیت آنتی بیوتیکی به وسیله روش دیسک دیفیوژن با آنتی بیوتیک های موردنظر انجام گرفت. حضور ژن های papg و papc (کلاس i، ii، iii) به روش pcr چندگانه ای بررسی گردید. داده های آماری با استفاده از آزمون های آماری توصیفی تی تست تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نمونه های اشرشیاکلی جداشده نسبت به آمیکاسین،100% و سفپیم، 72%؛ حساس و نسبت به آمپی سیلین، 100% و نیتروفورانتوئین، 94% مقاومت نشان دادند. 18 نمونه (7/32%)، واجد ژن papg بودند. از بین 18 نمونه واجد ژن papg، 17 نمونه (9/30%)، واجد ژن ii papg و 1 نمونه (8/1%)، واجد ژن papg iii  بود. ژن papg i در هیچ یک از نمونه ها شناسایی نشد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد ژن های papc وpapg  کلاس i، شایع ترین ژن کدکننده ادهسین pap فیمبریه در اشرشیاکلی جداشده از عفونت دستگاه ادراری هستند. علت تفاوت نتایج این پژوهش با سایر مطالعات به دلیل تنوع منطقه جغرافیایی می باشد. کلید واژه ها: اشرشیاکلی؛ ادهسین پاپ؛ تست های آنتی میکروبی دیسک دیفیوژن، واکنش زنجیره ای پلیمراز چندگانه ای.